Czasopismo Postępy Farmacji zostało zawieszone przez wydawcę i nie jest kontynuowana praca nad tym czasopismem. Treść i ciekawe artykuły zostały opublikowane na stronach openin.pl ponieważ jak uznała redakcja stanowią wartościowe źródło wiedzy. Osoby chcące publikować w Postępach Farmacji zapraszamy na łamy naszego czasopisma OPENIN.pl o większym zakresie:
Informacje archiwalne:
3-4/2013 
1-2/2012 
1/2011
Dary przyrody – występujące w roślinach hydroksylaktony terpenoidowe
The gifts of nature - terpenoid hydroxylactones found in plants
Małgorzata Grabarczyk
Katedra Chemii, Uniwersytet Przyrodniczy We Wrocławiu, ul. Norwida 25/27, 50-375 Wrocław, tel. 71 320 52 52,
Abstrakt: Związki zawierające w swojej strukturze pierścień laktonowy oraz grupę hydroksylową występują w wielu egzotycznych roślinach. Z obecnością hydroksylaktonów wiążą się właściwości lecznicze roślin, które medycyna ludowa wykorzystuje od dawna. W artykule zaprezentowano szereg hydroksylaktonów wykazujących różnorodną aktywność biologiczną: przeciwnowotworową, przeciwgrzybiczną, przeciwzapalną, przeciwreumatyczną. Laktony wykorzystywane w medycynie ludowej są alternatywą dla obecnie stosowanych preparatów leczniczych.
Słowa kluczowe: hydroksylaktony terpenoidowe, rośliny lecznicze, aktywność biologiczna
Abstract: Compounds containing in their structure a lactone ring and a hydroxy group occur in many exotic plants. With the presence of hydroxylactones are associate medicinal properties of plants, use in folk medicine for a long time. The article presents a number of hydroxylactones exhibiting different biological activities: anticancer, antifungal, anti-inflammatory, antirheumatic. These lactones used in folk medicine are an alternative to the currently used medicinal preparations.
Keywords: terpenoids hydroxylactones, medicinal plants, biological activity
Czytaj więcej: Dary przyrody – występujące w roślinach hydroksylaktony terpenoidowe
Napisz komentarz (1 Komentarz)Słowo wstępu
Wychodząc z apteki (a o tej porze roku wizyty w aptekach są niestety dość częste) zwykle uważamy, że zapłaciliśmy za leki zdecydowanie za dużo. Zazwyczaj nie zdajemy sobie sprawy z tego ile kosztuje wyprodukowanie, badania i dopuszczenie leku do obrotu. Firma, która wypuściła na rynek najdroższy lek świata Glyberę podaje, że ustawienie i przetestowanie terapii tym lekiem kosztowało ponad 50 mln euro. Oczywiście inwestycja ta szybko się zwróci ponieważ koszt terapii jednego pacjenta oszacowano na ponad 1,2 mln euro. Glybera to pierwszy preparat genetyczny, który w 2012 roku został przez Komisję Europejską oficjalnie dopuszczony do leczenia w całej Unii Europejskiej. Lek ten przeznaczony jest dla osób cierpiących na rzadką wrodzoną chorobę związaną z niemożnością właściwego trawienia tłuszczów.To choroba, w której z powodu defektu genu brakuje enzymu odpowiedzialnego za rozkładanie tłuszczów, co prowadzi do ciężkich wielokrotnych napadów zapalenia trzustki, stanowiących powikłania groźne dla życia. Glybera to nie jedyny lek, którego cena szokuje. Przed zarejestrowaniem Glybery najdroższym lekiem świata był Soliris, który leczy również rzadką chorobę, polegającą na tym, że układ odpornościowy niszczy podczas nocy czerwone krwinki. Roczna kuracja tym lekiem (a często leczenie trwa znacznie dłużej) kosztuje około 400 tys. dolarów. Równie drogi jest preparat Elaprase stosowany w leczeniu pacjentów z zespołem Huntera, choroby genetycznej charakteryzującej się niedoborem enzymu rozkładającego w organizmie cukry. Jeżeli cukry nie zostaną rozłożone, następują uszkodzenia funkcji komórek. Wymienione preparaty oraz kilka innych, których ceny przekraczają 200 tys. dolarow stosowane są głównie w chorobach o podłożu genetycznym a mechanizm działania tych leków sprowadza się do odbudowywania uszkodzonych struktur DNA. Tak naprawdę dopiero najbliższe lata pokażą czy najnowszej generacji leki, do których należy Glybera, spełnią oczekiwania i będą w pełni skuteczne.
dr hab. Lilianna
Trynda-Lemiesz
Redaktor Naczelny
Postępów Farmacji
(Dane na podstawie streszczenia EPAR (Europejskiego Publicznego Sprawozdania Oceniającego) dotyczącego leku Glybera.
Olej Lorenza
Olej Lorenza jest przykładem determinacji w pracy naukowej- rodziców Michaela i Augusto Odone. Rodzice posiadali nieuleczalnie chorego chłopca o imieniu Lorenzo. Na własną rękę rozpoczęli badania nad olejem, który miał ratować życie ich syna. Wspólnie z chemikami przeprowadzali eksperymenty i z kwasów oleinowego i erukowego wynaleźli środek zapobiegający tworzeniu długołańcuchowych kwasów tłuszczowych. Olej ten nazwano od imienia chorego chłopca - olejem Lorenza. Jest to smutna a zarazem wspaniała historia podejmowania wyzwań i konsekwencji działania. Pokazuje także, że praca „naukowca" to nie tylko etat ale także i przede wszystkim powołanie do pomagania - aby świat był lepszy.
Napisz komentarz (0 Komentarzy)
Nie zawsze zdajemy sobie sprawę jak długa i skomplikowana jest droga, jaką musi przebyć związek chemiczny, aby można go było nazwać lekiem i jak trudne bywa często otrzymanie tego związku. Aby uzmysłowić sobie, jakie problemy mogą zaistnieć w przypadku epidemii lub pandemii grypy wystarczy prześledzić z ilu etapów składa się synteza przeciwwirusowego leku Tamiflu, którego wyprodukowanie dużej ilości może być nie lada wyzwaniem. Ciekawa jest historia jednego ze stosowanych obecnie leków przeciwnowotworowych, paklitakselu. Związek ten jest alkaloidem, występującym w korze cisu Taxus baccata i Taxus brevifolia. Stosowany jest obecnie, jako jeden z leków podstawowych w terapii zaawansowanego raka jajnika, niedrobnokomórkowego raka płuc oraz w nowotworach sutka.
Czytaj więcej: Wstep do wydania 1-2/2013 - Postępów Farmacji
Napisz komentarz (0 Komentarzy)Ocena użytkowników: 5 / 5
Rozpowszechnienie chorób demencyjnych u ludzi powyżej 60 roku życia wynosi więcej niż 5%, a dwie trzecie na nie chorujących cierpi na chorobę Alzheimera. Odsetek chorujących rośnie prawie dwukrotnie co 5 lat, osiągając 25% u ludzi powyżej 90 roku życia.
Jedną z przyczyn choroby Alzheimera jest powstawanie w mózgu płytek starczych, których rdzeń zbudowany jest z β-amyloidu. β-amyloid uszkadza neurony w mózgu prawdopodobnie poprzez zaburzenie równowagi jonowej w komórkach nerwowych.
Czytaj więcej: Mutacja APP chroni przed chorobą Alzheimera
Napisz komentarz (0 Komentarzy)NOWOCZESNE TECHNIKI ANALITYCZNE W NAUKACH FARMACEUTYCZNYCH – MIKROWAGA KWARCOWA I JEJ ZASTOSOWANIE
MODERN ANALYTICAL METHODS IN PHARMACEUTICAL SCIENCES – THE APPLICATION OF QUARTZ CRYSTAL MICROBALANCE
Tomasz Błaśkiewicz
Katedra i Zakład Chemii Analitycznej, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu
ul. Borowska 211 A, 50-566 Wrocław
Mikrowaga kwarcowa (ang. Quartz Crystal Microbalance, QCM) to urządzenie pomiarowe pracujące w oparciu o zjawisko piezoelektryczne, pozwalające na wykrywanie zmiany masy związanej z detektorem. Osiąga czułość ok. 0,1ng; selektywność wskazań zapewniana jest poprzez wykorzystanie specyficznych oddziaływań pomiędzy różnymi cząsteczkami, np. typu antygen – przeciwciało; jedna z nich jest unieruchomiona na detektorze. Omówiono mechanizm działania mikrowagi kwarcowej. Przedstawiono niektóre jej zastosowania w oznaczeniach analitów istotnych z punktu widzenia farmacji, medycyny i dyscyplin pokrewnych. Anality umownie podzielono na trzy grupy: cząsteczki małe (jony metali ciężkich, proste związki nieorganiczne i organiczne); cząsteczki duże ( białka, kwasy nukleinowe, struktury złożone); leki.
Słowa kluczowe : mikrowaga kwarcowa, biosensor, immunosensor
Ocena użytkowników: 4 / 5
VADEMECUM KAMIENI NERKOWYCH
Przemysław Skibiński
Katedra i Zakład Chemii Analitycznej, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu
ul. Borowska 211 A, 50-566 Wrocław
Nerki oczyszczają około 180 litrów płynu na dobę, czego efektem jest usunięcie poza organizm średnio 1,5 litra w postaci moczu. Poważne zaburzenia czynności nerek, których przyczyną mogą stać się kamienie nerkowe, prowadzą do komplikacji wymagających niekiedy długotrwałego leczenia. Artykuł opisuje rodzaje kamieni i przyczyny ich powstawania.
Słowa kluczowe: kamienie nerkowe, kamica nerkowa, szczawian wapnia
Czytaj więcej: Vademecum kamieni Nerkowych
Napisz komentarz (1 Komentarz)Ocena użytkowników: 5 / 5
Mikroemulsje jako nośniki leków
Anna Froelich, Tomasz Osmałek, Paweł Kunstman
Katedra i Zakład Technologii Postaci Leku, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
ul. Grunwaldzka 6, 60-780 Poznań, (61) 854 66 61,
Abstrakt
Mikroemulsje stanowią systemy koloidalne złożone z fazy wodnej i olejowej, stabilizowane za pomocą jednego lub więcej związków powierzchniowo aktywnych. Układy te posiadają cechy interesujące z punktu widzenia technologii postaci leku. Zaliczamy do nich między innymi wysoką stabilność termodynamiczną uwarunkowaną poprzez niskie napięcie na granicy faz i możliwość inkorporacji stosunkowo dużych ilości substancji o zróżnicowanej polarności. W przypadku preparatów stosowanych zewnętrznie mikroemulsje mogą stanowić nośnik umożliwiający poprawę dostępności substancji czynnej.
Słowa kluczowe: mikroemulsja, układ koloidalny, biodostępność, leki parenteralne, leki do oczu, podanie donosowe,
Czytaj więcej: Mikroemulsje jako nośniki leków
Napisz komentarz (0 Komentarzy)
Sygnatura 1-2/2013
ISSN 2084 3569
Wersja w html do czytania poniżej bez zalogowania
Czytaj więcej: Wydanie 1-2/2013 Postępy Farmacji - Archiwum
Napisz komentarz (0 Komentarzy)Farmakogenetyka – ważny krok w kierunku indywidualizacji leczenia
Pharmacogenetics - an important step towards individualized therapy
Natalia Lipińska1, Zuzanna Kanduła1, Błażej Rubiś2*
1. Studenckie Koło Naukowe „Biosfera” przy Katedrze Chemii Klinicznej i Diagnostyki Molekularnej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, ul. Przybyszewskiego 49, 60-355 Poznań.
2. Katedra i Zakład Chemii Klinicznej i Diagnostyki Molekularnej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, ul. Przybyszewskiego 49, 60-355 Poznań.
Streszczenie
W obliczu powszechnego problemu jakim jest nieskuteczność farmakoterapii, bardzo ważne jest poznanie wszystkich czynników mających wpływ na efektywność leczenia. Indywidualne różnice w odpowiedzi na leki, spowodowane przez białka ABC i enzymy cytochromu P450, są istotną przyczyną niepowodzeń terapeutycznych i działań niepożądanych. Polimorfizmy w genach kodujących wskazane białka mogą zmieniać ich aktywność, dlatego ważne jest aby określić i zrozumieć udział czynników genetycznych w metabolizmie różnych klas leków. Artykuł przedstawia zakres wiedzy wskazujący na konieczność prowadzenia badań genetycznych pod kątem ich potencjalnego wykorzystania w farmakoterapii.
Słowa kluczowe: farmakogenetyka, polimorfizmy, transportery ABC, cytochrom P450, środki przeciwbakteryjne, medycyna zindywidualizowana.
Czytaj więcej: Farmakogenetyka – ważny krok w kierunku indywidualizacji leczenia
Napisz komentarz (0 Komentarzy)Ocena użytkowników: 5 / 5
Receptory hormonalne znajdują się na powierzchni większości guzów piersi, zarówno we wczesnym jak i późnym ich stadium. Pomimo dostępności dużej liczby terapii hormonalnych, w niektórych przypadkach guzów wczesnych oraz w prawie każdym guzie w zaawansowanym stadium rozwija się oporność hormonalna. Wskazane jest zatem poszukiwanie leków zdolnych do odwrócenia tejże oporności.
Mechanizmem często kojarzonym z opornością hormonalna jest ścieżka kinazy-3 fosfatydyloinozytolu (PI3K), która pośredniczy w serii procesów komórkowych jak wzrost, proliferacja i przetrwanie. Jeden z czynników tej ścieżki – S6 kinaza 1 (S6K1) dodatkowo bezpośrednio fosforyluje domenę aktywującą receptorów estrogenowych.
Czytaj więcej: Nowa droga w walce z rakiem piersi
Napisz komentarz (0 Komentarzy)Ocena użytkowników: 5 / 5
Klif patentowy to kolokwialne określenie zjawiska gwałtownego spadku przychodów firmy spowodowanego wygaśnięciem jednego lub kilku patentów na jej czołowe produkty. Chociaż sam termin stosuje się do każdego sektora gospodarki, to przyjęło się jego stosowanie głównie w stosunku do przemysłu farmaceutycznego. W momencie wygaśnięcia ochrony patenty przechodzą do domeny publicznej i powstające na ich bazie leki (w formie generyków) są produkowane i sprzedawane (dużo taniej) przez konkurencyjne firmy. W bieżącym roku do domeny publicznej uwolnione zostaną, lub już zostały, patenty na prawdziwe farmaceutyczne hity, co może spowodować miliardowe straty u czołowych światowych producentów leków, takich jak Pfizer (Lipitor: lek obniżający poziom cholesterolu bazujący na atorwastatynie), Eli Lilly (lek antypsychotyczny Zyprexa; substancja czynna olanzapina) i innych. [1]
Ilość stron 40
Sygnatura 3-4/2012
Czytaj więcej: Wydanie 3-4/2012 Postępy Farmacji - Archiwum
Napisz komentarz (0 Komentarzy)Ocena użytkowników: 5 / 5
Wybrane surowce roślinne o udokumentowanych anty-androgennych właściwościach – fakty, nie mity.
Radosław Kujawski1, Joanna Bartkowiak-Wieczorek2,4, Marcin Ożarowski2,3, Przemysław M. Mrozikiewicz2,4.
1) Zakład Farmakologii i Biologii Doświadczalnej, Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich, ul. Wojska Polskiego 71b, 60-630 Poznań
2) Zakład Badania Jakości Produktów Leczniczych i Suplementów Diety, Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich, ul. Wojska Polskiego 71b, 60-630 Poznań
3) Katedra i Zakład Botaniki Farmaceutycznej i Biotechnologii Roślin, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego, ul. Św. Marii Magdaleny 14, 61-861 Poznań
4) Pracownia Farmakogenetyki Doświadczalnej, Katedra i Zakład Farmacji Klinicznej i Biofarmacji, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego, ul. Św. Marii Magdaleny 14, 61-861 Poznań
słowa kluczowe: andropauza, menopauza, 5α-reduktaza steroidowa, aromataza, surowce roślinne, fitoterapia
Abstrakt
W ostatnich latach obserwuje się wzrastające zainteresowanie naukowców poszukiwaniem nowych, alternatywnych w stosunku do klasycznej farmakoterapii, rozwiązań profilaktycznych i terapeutycznych zaburzeń hormonalnych towarzyszących okresowi starzenia się.
W niniejszej pracy autorzy scharakteryzowali surowce roślinne i wyciągi z nich otrzymywane oraz wyselecjonowali określone metabolity wtórne o udokumentowanych właściwościach anty-androgennych ukierunkowanych na zahamowanie dwóch kluczowych w metabolizmie androgenów i estrogenów enzymów: 5α-reduktazy steroidowej i aromatazy. Wyniki dotychczasowych badań wskazują, iż za obserwowany mechanizm anty-androgenowego i anty-estrogenowego działania odpowiedzialne mogą być zidentyfikowane w surowcach roślinnych, w ekstraktach i preparatach z nich otrzymywanych m.in. fitosterole, kwasy tłuszczowe (głównie palmitynowy, linolowy i linolenowy), flawonoidy, izoflawonoidy, prenyloflawonoidy oraz seskwiterpenoidy.
Informacje zawarte w niniejszej publikacji mogą być bardzo istotne i pomocne w opracowaniu nowych, skutecznych i bezpiecznych form prewencji i leczenia symptomatycznego zaburzeń hormonalnych postępujących wraz z wiekiem (fitoterapeutyków) oraz strategii żywieniowych (wykorzystania suplementów diety) opartych na surowcach roślinnych.
Ocena użytkowników: 5 / 5
BIOTECHNOLOGIA BAKTERIOFAGÓW: wybrane zastosowania metody phage-display
BACTERIOPHAGES AND BIOTECHNOLOGY: application of phage-display
Zuzanna Zawadzka1,2, Maja Adamczyk2, Anna Tybinka3, Agnieszka Łątka1,2, Krystyna Dąbrowska1, Andrzej Górski1
1Samodzielne Laboratorium Bakteriofagowe, Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszfelda, Polska Akademia Nauk, ul. Rudolfa Weigla 12, 53-114 Wrocław
2 Instytut Genetyki i Mikrobiologii Uniwersytetu Wrocławskiego, ul. Przybyszewskiego 63/77, 51-148 Wrocław
3 Instytut Zoologiczny, ul. Sienkiewicza 21, 50-335 Wrocław
Abstrakt
Bakteriofagi to wirusy, które atakują jedynie komórki prokariotyczne: bakterie i archeony. Są szeroko rozpowszechnione w środowisku oraz w organizmach żywych. Zdolność do szybkiej replikacji i możliwość łatwej manipulacji materiałem genetycznym fagów czyni z nich skuteczne narzędzie w biologii molekularnej, medycynie i farmacji.
Metoda phage display umożliwia tworzenie dużych zbiorów zrekombinowanych klonów bakteriofagowych (biblioteki fagowe). Ułatwia to poszukiwanie ligandów dla różnorodnych czynników białkowych i niebiałkowych. Szczególnie obiecujące wydaje się wykorzystanie pahage display w terapii przeciwnowotworowej. Dzięki dobraniu specyficznych peptydów możliwe jest skuteczne zlokalizowanie struktur charakterystycznych dla guza.
Czytaj więcej: BIOTECHNOLOGIA BAKTERIOFAGÓW: wybrane zastosowania metody phage-display
Napisz komentarz (0 Komentarzy)Poszukiwanie związków biologicznie aktywnych z wykorzystaniem metod uczenia maszynowego
An application of machine learning methods in the search for biologically active compounds
Sabina Smusz, Rafał Kurczab, Andrzej J. Bojarski
Instytut Farmakologii PAN, ul. Smętna 12, 31-343 Kraków
Różnorodne techniki obliczeniowe znajdują coraz szersze zastosowanie w procesie poszukiwania związków biologicznie aktywnych. Przeszukiwanie bibliotek struktur chemicznych (dostępnych komercyjnie lub wygenerowanych kombinatorycznie) w celu identyfikacji aktywnych substancji może być oparte o budowę i właściwości znanych ligandów (ang. ligand-based virtual screening) lub o znaną (lub przewidzianą) strukturę przestrzenną receptora białkowego (ang. structure-based virtual screening). Artykuł przedstawia przykłady wykorzystania różnorodnych narzędzi opartych o metody uczenia maszynowego w zadaniach wirtualnego skriningu wraz z różnymi sposobami reprezentacji danych umożliwiających ich zastosowanie w tym procesie, a także czynnikami wpływającymi na efektywność procesu klasyfikacji.
AKTYWNOŚĆ ANALGETYCZNA POCHODNYCH PIRYDAZYNONU
Analgesic activity of pyridazinone derivatives
Aleksandra Redzicka1, Łukasz Szczukowski2
1 Katedra i Zakład Chemii Leków, Akademia Medyczna we Wrocławiu ul. Tamka 1, 50-137 Wrocław
2 Apteka „Przy Marino”, ul. Paprotna 7, 51-117 Wrocław
Abstrakt: Ból jest subiektywnym odczuciem, które towarzyszy wielu stanom chorobowym. Skuteczne uśmierzanie bólu stanowi więc, jeden z istotnych elementów leczenia pacjenta. Najczęściej w farmakoterapii bólu wykorzystywane są substancje z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, paracetamol oraz opioidy. Stosowanie tych związków wiąże się często z występowaniem objawów niepożądanych. Z tego względu w wielu ośrodkach naukowych trwają badania nad nowymi substancjami, które odznaczałyby się silnym działaniem analgetycznym, przy jednoczesnym braku toksyczności. Szczególnie obiecujące wydają się prace nad pochodnymi pirydazynonu. Związki te wykazują w badaniach farmakologicznych zdolność znoszenia bólu rożnego typu przy jednoczesnym braku działań niepożądanych charakterystycznych dla niesteroidowych leków przeciwzapalnych, czy opioidów. Intensywne prace nad syntezą nowych pochodnych 3(2H) pirydazynonu prowadzone są również w Katedrze i Zakładzie Chemii Leków Akademii Medycznej we Wrocławiu. Otrzymywane tam pochodne pirolo[3,4 d]pirydazynonu są pozbawione działania toksycznego (LD50 >2000 mg/kg), a przebadane w teście „przeciągania się” wykazują znaczącą aktywność analgetyczną. Najaktywniejszy związek jest około 900 razy skuteczniejszy od zastosowanego jako lek odniesienia kwasu acetylosalicylowego.
Czytaj więcej: Aktywność analgetyczna pochodnych pirydazynonu
Napisz komentarz (0 Komentarzy)Ocena użytkowników: 5 / 5
RODZAJE SZCZEPIONEK PRZECIWBAKTERYJNYCH
TYPES OF ANTIBACTERIAL VACCINES
Bożena Futoma-Kołoch, Gabriela Bugla-Płoskońska
Zakład Mikrobiologii, Instytut Genetyki i Mikrobiologii. ul. S. Przybyszewskiego 63-77, 51-148 Wrocław, Uniwersytet Wrocławski
dr Bożena Futoma-Kołoch, tel. 71 375 6222,
dr hab. Gabriela Bugla-Płoskońska, tel. 71 375 6306,
Streszczenie
Obecnie wyróżniamy szczepionki, w których skład wchodzą żywe lub martwe drobnoustroje, lub poszczególne ich składniki. Szczepionki podjednostkowe, których produkcja oparta jest na oczyszczonych komponentach bakterii, charakteryzują się niewielkim działaniem immunostymulującym. Satysfakcjonujące rezultaty terapeutyczne uzyskuje się po zastosowaniu w procesie immunizacji preparatów z kwasem nukleinowym mikroorganizmu. Duże nadzieje pokłada się także w hodowli roślin transgenicznych jako nośników antygenów charakterystycznych dla patogenów.
Słowa kluczowe: szczepionka, antygen, immunizacja
Czytaj więcej: Rodzaje szczepionek przeciw bakteryjnych
Napisz komentarz (1 Komentarz)Ocena użytkowników: 5 / 5
ANTYGENY BAKTERYJNE W SZCZEPIONKACH
BACTERIAL ANTIGENS IN VACCINES
dr Bożena Futoma-Kołoch, Gabriela Bugla-Płoskońska
Zakład Mikrobiologii, Instytut Genetyki i Mikrobiologii,
ul. S. Przybyszewskiego 63-77, 51-148 Wrocław, Uniwersytet Wrocławski
dr Bożena Futoma-Kołoch, tel. 71 375 6222,
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
dr hab. Gabriela Bugla-Płoskońska, tel. 71 375 6306,
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Streszczenie
Zasadniczymi antygenami wchodzącymi w skład szczepionek przeciwbakteryjnych są: polisacharydy otoczkowe, białka błony zewnętrznej, białka fimbrialne, oraz inaktywowane chemicznie toksyny (anatoksyny, toksoidy). Wzmocnienie odpowiedzi poszczepiennej organizmu uzyskuje się poprzez zastosowanie adiuwantów. Wśród licznej grupy związków będących adiuwantami, znajduje się grupa substancji charakterystycznych dla komórki bakterii m.in. takich jak dipeptyd muramylowy, lipoproteiny oraz oligonukleotydy zawierające niemetylowane sekwencje CpG. W pracy przedstawiono liczne przykłady wstępnych badań innych autorów nad nowymi, obiecującymi antygenami bakteryjnymi.
Czytaj więcej: Antygeny bakteryjne w szczepionkach
Napisz komentarz (1 Komentarz)
Z farmacją i medycyna zawsze ścisłe związana była chemia organiczna. Termin chemia organiczna oznaczał pierwotnie dział chemii zajmujący się badaniem własności związków organicznych, które, jak wówczas sądzono mogą być otrzymane tylko przez żywe organizmy ( nie na drodze syntezy laboratoryjnej).
Z czasem okazało się jednak, że niemal wszystkie związki chemiczne produkowane przez organizmy żywe da się też sztucznie zsyntezować.
Okazało się również, że życie zależy w znacznym stopniu od związków nieorganicznych. Przykładem jest wiele enzymów i białek takich chociażby jak hemoglobina czy cytochromy, które wymagają do swojej aktywności obecności metali przejściowych.
Jak wykazują badania ostatnich lat chemia nieorganiczna zajmuje w medycynie ważne miejsce i obejmuje szeroki zakres zastosowań począwszy od środków aseptycznych poprzez srodki terapeutyczne takie jak związki platyny, złota, bizmutu czy litu, środki chelatujące oraz szerokie spektrum związków stosowanych w diagnostyce, wśród których znajdują się między innymi związki gadolinu, baru czy manganu. Ważną grupę związków stanowią stosowane w medycynie nuklearnej radiofarmaceutyki służące zarówno do diagnostyki jak i terapii.
Związki metali w medycynie były stosowane już od czasów starożytnych, o właściwościach leczniczych złota pisał Arystoteles, a w średniowieczu Paracelsus, który zalecał stosowanie preparatów złota w terapii chorób wenerycznych i trądu. Ale dopiero odkrycie przez Rosenberga w latach sześćdziesiątych XX wieku biologicznego działania cisplatyny zapoczątkowało okres intensywnych badań kompleksów metali, jako potencjalnych leków przeciwnowotworowych.
Obecnie w badaniach klinicznych i przedklinicznych znajdują się oprócz kompleksów platyny, kompleksy takich metali jak ruten, złoto, kobalt czy miedz. Dominującym kryterium
w poszukiwaniach leków opartych na bazie metali jest ich wysoka swoistość wobec komórek nowotworowych. Jednym z niewielu dotychczas zsyntetyzowanych związków chemicznych selektywnych w stosunku do komórek przerzutów nowotworowych jest nieorganiczny kompleks Ru (III) – NAMI-A.
Na pograniczu chemii nieorganicznej i biologii ukształtowała się stosunkowo nowa intensywnie rozwijająca się gałąź wiedzy- chemia bionieorganiczna.
Lilianna Trynda-Lemiesz
Napisz komentarz (1 Komentarz)Strona 1 z 3
